تويت
القبة :
_____
قصة بقلم : إبراهيم خليل إبراهيم
ترجمها الى العبرية: عمرو زكريا خليل
القاهرة - مصر
_____
قصدت مدينة أسوان لأستخراج كشف العائلة من السجل المدنى .
وصل القطار للمدينة بعد منتصف الليل وبحثت عن فندق. لكن دون جدوى فكل الفنادق مشغولة .
ثم تقابلت مع مسئول الحجز فى بأحد الفنادق وعندما تحدثنا وعرف أننى من القاهرة قال :
أنا أدرس بالجامعة وأعمل فى نفس الوقت وحجرتى بالفندق خالية ويمكنك أن تقضى بقية الساعات فيها .
فى الصباح طلبت فاتورة الحساب فأبى .
بأحد الكافتيريات دخلت سائحة وجلست بجوارى وطلبت كوبا من الشاى وقد دعوتها أنا على كوب الشاى.سألتها
أنتِ من اليابان ؟
- كيف عرفت ؟
- من ملامحك .
- أتعرف السر فى ذلك ؟
- نعم .. إنها آثار القنبلة الذرية .
- والدى كان يذهب يوميا إلى أطلال المبنى الوحيد الشاهد على هذه الجريمة الإنسانية ؟ أخبرنى والدى أن طائرة أمريكية من طراز B29 ألقت فى صباح السادس من شهر اغسطس عام 1945 أول قنبلة ذرية تستخدم فى العمليات العسكرية على مركز مدينة هيروشيما اليابانية وهذه القنبلة أودت بحياة مائة ألف من اليابانيين فى لحظة وزاد العدد إلى 140000 بنهاية العام وبعد سنوات محدودة زاد إلى 450000 من جراء الاشعاعات وظهور أمراض السرطان وغيرها .. هذا فضلا عن تسوية هيروشيما بالأرض فلم يتبق فيها سوى أطلال مبان لاتزيد على عشرة حيث رفع إنفجار القنبلة درجة حرارة سطح الأرض إلى أربعة آلاف درجة مئوية فى دائرة نصف قطرها 3.5 كيلو متر ورفع سرعة الرياح إلى 440 مترا فى الثانية ، تشرد عشرات الآلاف من الأطفال اليتامى الذين أصبحوا بلا عائل أو مأوى أما الناجون من الموت فقد أصابتهم حروق سلخت لحومهم وفتت عظامهم لدرجة أن بعضهم لم يكن يدرى هل هو ذكرأم أنثى؟ أخبرني والدى أن المجتمع اليابانى بعد الحرب وتحت وطأة الإحتلال والنفوذ الأمريكى أثاروا جدلا حول ماإذا كان من الأفضل ترك أطلال المبانى شاهدا على جريمتهم ضد الأنسانية أم هدمها وأزالة أى أثر يُذكر العالم بها .. فاستقر الرأى على الإبقاء على شاهد وحيد هو القبة
- لماذا ..؟
حتى لاتتكررهذه الضربة البغيضة أما موقع القنبلة فقد أقيم مكانه مستشفى ...
كان والدىوأنا حريصان على زيارة القبة .
ثم نظرت لساعاتها وتركتني
סיפורו של אברהים ח'ליל אברהים
תרגם לעברית: עמר זכריה ח'ליל
קהיר - מצריים
הכיפה
נסעתי לעיר אסואן להוציא מסמך פירוט המשפחה ממשרד מרשם האוכליסין. הרכבת הגיעה אל העיר אחרי חצות, חיפשתי מלון ללא תועלת כי כל המלונות היו מלאים. פגשתי את האחראי על ההזמנות באחד המלונות וכשדיברנו ונודע לו שאני מקהיר אמר:
אני לומד באוניברסיטה ועובד באותו זמן והחדר שלי במלון פנוי ואתה יכול לבלות שם את השעות שנשארו.
בבוקר ביקשתי חשבון אבל הוא סרב.
באחת המסעדות נכנסה תיירת וישבה על ידי והזמינה כוס תה, אני הזמנתי אותה לתה, ושאלתי אותה:
- את מיפן?
- איך ידעת?
- מתווי פנייך.
- אתה יודע את הסוד של זה?
- כן...זה מתוצאות הפצצה האטומית.
- אבי נסע יום יום לבקר בשרידי הבניין היחידי העד לפשע האנושי הזה. אבי סיפר לי שמטוס אמריקאי מסוג B29 הטיל, בבוקר של הששי באוגוסט 1945, את הפצצה האטומית, שהשתמשו בה לראשונה בפעילויות הצבאיות, על מרכז העיר היפנית, הירושימה. פצצה זו הרגה, ברגע הראשון, מאה אלף יפני והמספר הגיע אל 140000 בן אדם עד סוף אותה שנה. ולאחר שנים ספורות, מספר ההרוגים הגיע ל 450000 בן אדם בגלל ההקרנות והופעת מחלות כמו סרטן ועוד. בנוסף לכך, כל הירושימה הושמדה לגמרי ולא נשאר בה אלא שירידי בניינים, לא יותר מעשרה בניינים. הפיצוץ גרם להעלאת החום של האדמה עד 4000 מעלות בחצי קוטר של של 3.5 קילומטר, ומהירות הרוחות הגיעה ל440 מטר בשנייה. אלפי ילדים יתומים איבדו את בתיהם ונשארו בלי מפרנס או מקלט. ואלה שניצלו ממוות נפגעו מצריבות שהפשיטו את עורם ושברו את עצמותיהם עד כדי כך שחלק מהם לא ידע אם הוא זכר או נקבה?. אבי סיפר לי שהיה ויכוח בחברה היפנית, לאחר תום המלחמה ותחת עול הכיבוש וההשפעה האמריקאית, סביב אם כדאי להשאיר את שרידי בניינים אלה שיהיו עדי ראייה על הפשע שלהם נגד האנושות, או להרוס אותם ולמחוק כל עקבות שמזכירות לעולם אותו. ולבסוף הסכימו על השארת עד אחד והוא הכיפה.
- למה?
- שלא יחזרו על אותו דבר נוראי זה, ובמקום של הפצצה נבנה בית חולים.
אני שוקדת על ביקור בכיפה כמו שעשה האבא שלי.
היא הסתכלה בשעון שלה ועזבה אותי.
_____
قصة بقلم : إبراهيم خليل إبراهيم
ترجمها الى العبرية: عمرو زكريا خليل
القاهرة - مصر
_____
قصدت مدينة أسوان لأستخراج كشف العائلة من السجل المدنى .
وصل القطار للمدينة بعد منتصف الليل وبحثت عن فندق. لكن دون جدوى فكل الفنادق مشغولة .
ثم تقابلت مع مسئول الحجز فى بأحد الفنادق وعندما تحدثنا وعرف أننى من القاهرة قال :
أنا أدرس بالجامعة وأعمل فى نفس الوقت وحجرتى بالفندق خالية ويمكنك أن تقضى بقية الساعات فيها .
فى الصباح طلبت فاتورة الحساب فأبى .
بأحد الكافتيريات دخلت سائحة وجلست بجوارى وطلبت كوبا من الشاى وقد دعوتها أنا على كوب الشاى.سألتها
أنتِ من اليابان ؟
- كيف عرفت ؟
- من ملامحك .
- أتعرف السر فى ذلك ؟
- نعم .. إنها آثار القنبلة الذرية .
- والدى كان يذهب يوميا إلى أطلال المبنى الوحيد الشاهد على هذه الجريمة الإنسانية ؟ أخبرنى والدى أن طائرة أمريكية من طراز B29 ألقت فى صباح السادس من شهر اغسطس عام 1945 أول قنبلة ذرية تستخدم فى العمليات العسكرية على مركز مدينة هيروشيما اليابانية وهذه القنبلة أودت بحياة مائة ألف من اليابانيين فى لحظة وزاد العدد إلى 140000 بنهاية العام وبعد سنوات محدودة زاد إلى 450000 من جراء الاشعاعات وظهور أمراض السرطان وغيرها .. هذا فضلا عن تسوية هيروشيما بالأرض فلم يتبق فيها سوى أطلال مبان لاتزيد على عشرة حيث رفع إنفجار القنبلة درجة حرارة سطح الأرض إلى أربعة آلاف درجة مئوية فى دائرة نصف قطرها 3.5 كيلو متر ورفع سرعة الرياح إلى 440 مترا فى الثانية ، تشرد عشرات الآلاف من الأطفال اليتامى الذين أصبحوا بلا عائل أو مأوى أما الناجون من الموت فقد أصابتهم حروق سلخت لحومهم وفتت عظامهم لدرجة أن بعضهم لم يكن يدرى هل هو ذكرأم أنثى؟ أخبرني والدى أن المجتمع اليابانى بعد الحرب وتحت وطأة الإحتلال والنفوذ الأمريكى أثاروا جدلا حول ماإذا كان من الأفضل ترك أطلال المبانى شاهدا على جريمتهم ضد الأنسانية أم هدمها وأزالة أى أثر يُذكر العالم بها .. فاستقر الرأى على الإبقاء على شاهد وحيد هو القبة
- لماذا ..؟
حتى لاتتكررهذه الضربة البغيضة أما موقع القنبلة فقد أقيم مكانه مستشفى ...
كان والدىوأنا حريصان على زيارة القبة .
ثم نظرت لساعاتها وتركتني
סיפורו של אברהים ח'ליל אברהים
תרגם לעברית: עמר זכריה ח'ליל
קהיר - מצריים
הכיפה
נסעתי לעיר אסואן להוציא מסמך פירוט המשפחה ממשרד מרשם האוכליסין. הרכבת הגיעה אל העיר אחרי חצות, חיפשתי מלון ללא תועלת כי כל המלונות היו מלאים. פגשתי את האחראי על ההזמנות באחד המלונות וכשדיברנו ונודע לו שאני מקהיר אמר:
אני לומד באוניברסיטה ועובד באותו זמן והחדר שלי במלון פנוי ואתה יכול לבלות שם את השעות שנשארו.
בבוקר ביקשתי חשבון אבל הוא סרב.
באחת המסעדות נכנסה תיירת וישבה על ידי והזמינה כוס תה, אני הזמנתי אותה לתה, ושאלתי אותה:
- את מיפן?
- איך ידעת?
- מתווי פנייך.
- אתה יודע את הסוד של זה?
- כן...זה מתוצאות הפצצה האטומית.
- אבי נסע יום יום לבקר בשרידי הבניין היחידי העד לפשע האנושי הזה. אבי סיפר לי שמטוס אמריקאי מסוג B29 הטיל, בבוקר של הששי באוגוסט 1945, את הפצצה האטומית, שהשתמשו בה לראשונה בפעילויות הצבאיות, על מרכז העיר היפנית, הירושימה. פצצה זו הרגה, ברגע הראשון, מאה אלף יפני והמספר הגיע אל 140000 בן אדם עד סוף אותה שנה. ולאחר שנים ספורות, מספר ההרוגים הגיע ל 450000 בן אדם בגלל ההקרנות והופעת מחלות כמו סרטן ועוד. בנוסף לכך, כל הירושימה הושמדה לגמרי ולא נשאר בה אלא שירידי בניינים, לא יותר מעשרה בניינים. הפיצוץ גרם להעלאת החום של האדמה עד 4000 מעלות בחצי קוטר של של 3.5 קילומטר, ומהירות הרוחות הגיעה ל440 מטר בשנייה. אלפי ילדים יתומים איבדו את בתיהם ונשארו בלי מפרנס או מקלט. ואלה שניצלו ממוות נפגעו מצריבות שהפשיטו את עורם ושברו את עצמותיהם עד כדי כך שחלק מהם לא ידע אם הוא זכר או נקבה?. אבי סיפר לי שהיה ויכוח בחברה היפנית, לאחר תום המלחמה ותחת עול הכיבוש וההשפעה האמריקאית, סביב אם כדאי להשאיר את שרידי בניינים אלה שיהיו עדי ראייה על הפשע שלהם נגד האנושות, או להרוס אותם ולמחוק כל עקבות שמזכירות לעולם אותו. ולבסוף הסכימו על השארת עד אחד והוא הכיפה.
- למה?
- שלא יחזרו על אותו דבר נוראי זה, ובמקום של הפצצה נבנה בית חולים.
אני שוקדת על ביקור בכיפה כמו שעשה האבא שלי.
היא הסתכלה בשעון שלה ועזבה אותי.